Categorie:

Afrika

Het kan weer: terug naar Gambia

Omdat dictator Yahya Jammeh het veld heeft moeten ruimen, kon ik na vele jaren eindelijk weer eens terug naar Gambia. Jammeh wist wat ik over hem geschreven had (de waarheid), en daarom was het niet verstandig het land te bezoeken toen hij er nog zat. Maar nu kon het dus weer. In maart 2020, vlak voor de coronapandemie, bezocht ik het West-Afrikaanse landje om te zien wat er in toekomstige drukken van mijn reisgids Gambia & Senegal moet worden aangepast.

Het was eerlijk gezegd een aangenaam weerzien. Vanwege de hulp ter plaatse van verschillende leuke gastvrije mensen, vanwege het droge hete weer (35 tot 38 graden) dat de Nederlandse winter onmiddellijk deed vergeten, vanwege de West-Afrikaanse natuur en vanwege de vele kleuren die het land een blos op de wangen geven.

Bijvoorbeeld de bonte kleuren van de pirogues in Gunjur, van de kleding van de meisjes bij de Grote Moskee in Banjul en van de muurschilderingen in Kubuneh, waar internationale graffiti-artiesten een intercultureel project hebben opgezet. Als Jammeh definitief in ballingschap in Equatoriaal-Guinea blijft, kan ik er weer met een gerust hart van genieten.

1 mei 2020 0 reactie

Afrika Kaapverdië

Kaapverdië: de steiger van Santa Maria

geschreven door Guido Derksen

Het Kaapverdische eiland Sal is kaal, bruin en saai. Langs de kust ligt echter een handvol prachtige zandstranden en er staat bijna altijd wind, dus is het zon- en kitesurftoerisme flink in opmars. Vooral in de wintermaanden trekt Sal veel bezoekers, want het is er altijd aangenaam warm.

Het strand van Santa Maria, Sal, Kaapverdië.

Het mooiste strand vind je langs de zuidkust. Daar is het dorpje Santa Maria inmiddels uitgegroeid tot toeristenplaats van enig formaat. ’s Avonds zitten de terrasjes in het centrum vol, overdag vinden de meeste activiteiten plaats bij de houten steiger die een meter of dertig de helderblauwe zee in steekt. Hier komen de lokale vissers aan met versgevangen tonijn, zwaardvis en andere eetbare zeebewoners. De vangst wordt direct op de steiger verwerkt. Aan weerszijden van de steiger maakt men plezier op het witte strand, souvenirverkopers proberen Afrikaanse snuisterijen aan de man te brengen en toeristen vertrekken de hele dag door van de steiger voor duiktrips of fijne zeilexcursies op zee. In de eerste maanden van het jaar kunnen ze met een beetje geluk bultruggen zien, die dan in de wateren rond Sal komen paren. De rest van het jaar, als de bultruggen weer weg zijn, heb je nog altijd een grote kans om tussen de dolfijnen terecht te komen. En dat blijft leuk, hoe vaak je ze ook al gezien hebt.

SaveSave

3 juli 2017 0 reactie

Afrika Gambia

Gambia: Was Gambo een Ninki Nanka?

geschreven door Guido Derksen

Al jaren is Gambia & Senegal (Dominicus Landengids) een van mijn bestverkochte reisgidsen. De twee landen kennen weinig geheimen meer voor me, maar zo af en toe kom ik, werkend aan een nieuwe editie, toch iets nieuws tegen.

De Ninki Nanka bijvoorbeeld, een mythisch monster uit de orale volkscultuur van het Senegambiagebied en ver daarbuiten. De Ninki Nanka wordt doorgaans beschreven als een groot, draakachtig reptiel of als een kruising tussen een krokodil en een dolfijn. Het wezen leeft in moerasgebieden in West-Afrika en kan 10 tot 15 m lang worden. Ouders waarschuwen hun kinderen om niet ongehoorzaam te zijn, anders komt de Ninki Nanka ze halen. De Ninki Nanka heeft wel iets weg van de dinosaurus waarnaar Redmond O’Hanlon op zoek ging in het mysterieuze Lac Télé in de Congo, een reis waarvan hij verslag doet in zijn prachtige boek Congo uit 1996.

In 1983 vond de 15-jarige Owen Burnham uit Engeland op het strand bij het Gambiaanse Kotu (om precies te zijn vóór het Bungalow Beach Hotel) het karkas van een groot, onbekend wezen van ongeveer 5 meter lang. Hij beschreef het als een half krokodil-, half dolfijnachtig dier, bruin van boven, wit van onder en met een gladde huid en tachtig tanden in de 76 cm lange bek. De jongen tekende het karkas en begroef het in het zand, in de hoop dat het op die manier zo goed mogelijk bewaard zou blijven. Voordat het dode dier de grond in ging, hadden dorpelingen de schedel overigens al van de romp gescheiden en aan een toerist verkocht.

Het verhaal kwam jaren later ter ore van het Centre for Fortean Zoology (CFZ), een Brits genootschap dat zich bezighoudt met cryptozoölogie, oftewel onderzoek naar onbekende dieren. In 2006 ondernamen cryptozoölogen namens de CFZ een expeditie naar Gambia, in de hoop het karkas terug te vinden en daarmee bewijs te kunnen leveren voor het bestaan van de Ninki Nanka. Helaas werd Gambo – zoals het begraven dier inmiddels werd genoemd – niet gevonden, zodat de Ninki Nanka nog steeds uitsluitend voortleeft in folkloristische mythen en legenden. Gelukkig maar.

Owen Burnham maakte deze tekening van het dier dat hij bij Kotu vond:

15 februari 2017 0 reactie